W XVIII wieku upowszechnił się zwyczaj święcenia złota, kadziła i … kredy. Poświęconą kredą zaczęto oznaczać drzwi wiernych upatrując w tym kontynuację starotestamentowego zwyczaju (por. Wj 12,1). Czynność znaczenia drzwi wykonywano w dzień Trzech Króli co doprowadziło do pewnej pomyłki.

Pierwotnie słowa błogosławieństwa „Christus Mansionem Bemedicat” zapisywane były w skrócie jako C†M†B. Polacy zastępowali często łacińskie „c” polskim „k”, a przy okazji w niepamięć puścili znaczenie skrótu. Z pomocą w uzupełnieniu luki przyszło święto Trzech Króli i wśród niedoszukujących się głębszych sensów ludzi powstało przekonanie, że pod tym skrótem kryją się imiona tych trzech króli: Kacper, Melchior i Baltazar – przy okazji krzyże „†” zastąpiono plusami.